- HD - dysplazja biodrowa

Czym jest dysplazja stawu biodrowego? 

Dysplazja stawów biodrowych, czyli w skrócie HD, jest stanem biodra, staw biodrowy składa się z torebki biodrowej i stawowej. W przypadku odchylenia tego stawu biodrowego może w końcu dojść do zapalenia kości i stawów. 
Dysplazję – zwaną w skrócie - HD widzimy głównie w większych rasach psów, ale może również występować u mniejszych psów.  Więcej informacji można uzyskać, wykonując zdjęcia rentgenowskie stawów biodrowych. 

Przyczyny HD

Dysplazja jest tak zwanym zaburzeniem wieloczynnikowym. Oznacza to, że wiele czynników odgrywa rolę i ma wpływ na powstanie dysplazji. 
Dysplazja jest chorobą dziedziczną około 30%. Rodzice bez HD mogą otrzymać szczenięta, które rozwiną HD. Odwrotnie, szczenięta wolne od HD mogą również rodzić się z rodziców z HD. Oprócz dziedziczności czynniki środowiskowe odgrywają ważną rolę w rozwoju dysplazji. Nadwaga i niewłaściwe stosowanie suplementów diety może prowadzić do rozwoju dyplazji. Ponadto nadmierny ruch, taki jak wchodzenie po schodach i skakanie, jest czynnikiem, którego nie należy lekceważyć w rozwoju dysplazji. 

Rozpoznanie

Po dokładnym zbadaniu można stwierdzić podejrzenie dysplazji stawu biodrowego. Potwierdzenie lub jego brak otrzymujemy tylko przez promieniowanie rentgenowskie.

Wskazanie HD A - oznacza, że ​​pies jest radiologicznie wolny od dysplazji stawu biodrowego, co nie oznacza, że ​​pies nie może być "nosicielem" nieprawidłowości.  
HD B -  oznacza, że ​​na promieniach rentgenowskich znaleziono niewielkie zmiany, które należy przypisać dysplazji stawu biodrowego, ale której bezpośrednie znaczenie nie może być przypisane w kontekście hodowli. 
Wskazanie HD C - oznacza nieznaczną dysplazję lub jej podejrzenie. HD D oznacza, że ​​u psa stwierdzono wyraźne zmiany w obrazie klinicznym. HD E oznacza, stawy są poważnie zdeformowane.

Standardy oceny i zapisów badań w kierunku dysplazji w rodowodach psów wg FCI.

HD A - doskonały;

HD B - dobry;

HD C - łagodny;

HD E - ciężki.

Leczenie

Nie ma leku, który wyleczyłby dysplazję stawu biodrowego. Istnieją jednak zabiegi leczenie zachowawcze i / lub chirurgiczne oraz leki zapobiegające nasileniu lub zmniejszeniu bólu. Leczenie zachowawcze czyli nieoperacyjne jest stosowane u psów z łagodnymi objawami lub u psów wykazujących objawy kulawizny. Zabieg może polegać na dostosowanym ruchu, odpowiednim żywieniu i ewentualnie działaniu przeciwzapalnym. Celem leczenia chirurgicznego może być zmniejszenie bólu, powrót do normalnego lub w miarę normalnego, wykorzystywania dotkniętych stawów i zapobieganie zapalenia kości i stawów oraz dalszej atrofii mięśni. Możliwych jest wiele technik operacyjnych. Wdzisiejszych czasach wielu chirurgów weterynaryjnych specjalizuje się w tego rodzaju operacjach i nie stanowi to zagrożenia dla psa.